دسته بندی ها: مغز و اعصاب

ضربه به کدام قسمت سر خطرناک است؟ بهترین اقدامات بعد از ضربه به سر

چه زمانی ضربه زدن به سر کودک خطرناک است؟(3 نکته که باید بدانید)

  • هنگامی که ضربه به سر کودک ناشی از جراحت با سرعت زیاد یا ارتفاع بیشتر از یک متر باشد، مانند تصادف رانندگی، تصادف با اسکیت برد با سرعت بالا یا سقوط از وسایل زمین بازی.
  • کودک 4 ساله پس از ضربه ای که به سرش وارد شد بیهوش شود.
  • کودک بیش از یک بار به سرش ضربه بزند و او را بیرون بیاورد.

علائم ضربه مغزی در کودکان چیست؟(چطور بفهمیم کودک دچار ضربه مغزی شده)

ضربه مغزی یا ضربه به سر کودک یک آسیب مغزی خفیف است که نحوه عملکرد مغز را تغییر می دهد. اثرات ضربه مغزی معمولاً موقتی است، اما می‌تواند شامل تغییر سطح هوشیاری، سردرد، گیجی، سرگیجه، از دست دادن حافظه رویدادهای اطراف آسیب و اختلال بینایی باشد.

از دست دادن هوشیاری در کودکان زمانی رخ می دهد که فرد نتواند چشمان خود را باز کند، صحبت کند یا دستورات را اجرا کند. آنها هیچ تصوری از محرک های خارج از بدن خود ندارند و نمی توانند زمان قبل و بعد از آسیب را به خاطر بسپارند

عوارض درازمدت ضربه مغزی در کودکان چیست؟

اثرات طولانی مدت ضربه مغزی در کودکان

محققان دریافتند که تقریباً 37 درصد سطوح بالاتری از مشکلات درونی سازی مانند گوشه گیری، اضطراب، افسردگی و PTSD، همراه با 20 درصد سطوح بالاتر مشکلات بیرونی مانند پرخاشگری، بی توجهی و بیش فعالی پس از ضربه مغزی را در مقایسه با کودکان سالم یا کودکان مبتلا به مغز گزارش کردند. ضربه مغزی آنها جراحات دیگری مانند شکستگی دست نیز داشتند.

ضربه مغزی چیست؟(جدیدترین مقالات 2023)

هر ضربه ای که به پوست سر، جمجمه یا مغز وارد شود، آسیب یا ضربه مغزی نامیده می شود. این آسیب می تواند به اندازه یک ضربه خفیف به جمجمه یا یک آسیب جدی مغزی باشد. همچنین، آسیب سر می تواند بسته یا باز (نفوذ) باشد. آسیب سر بسته به این معنی است که فرد با یک جسم به سر خود ضربه می زند اما جمجمه آن شکسته نمی شود. آسیب سر باز یا نافذ به این معنی است که فرد مورد اصابت جسمی قرار گرفته است که جمجمه او شکسته و وارد مغزش شده است. زمانی که شما با سرعت زیاد سفر می کنید، مانند زمانی که از در شیشه ای عبور می کنید یا تصادف رانندگی می کنید، این اتفاق بیشتر می افتد.

چه چیزی باعث آسیب سر (هدتروما) می شود؟

به طور کلی می توان آسیب های سر را بر اساس عوامل ایجاد کننده به دو دسته تقسیم کرد:

  • صدمات سر در اثر ضربه به سر
  • آسیب ناشی از ضربه یا لرزش

صدمات ناشی از تکان دادن سر در نوزادان و کودکان نوپا شایع‌تر است، اما ممکن است هر زمان که لرزش شدید را تجربه کنید، اتفاق بیفتد.

صدمات سر ناشی از ضربه به سر معمولاً ناشی از موارد زیر است:

  • تصادفات وسایل نقلیه موتوری
  • فصل پاييز
  • حملات فیزیکی
  • حوادث مربوط به ورزش

انواع آسیب به سر

صدمات سر عبارتند از:

  • ضربه مغزی ، که در آن مغز تکان می خورد، شایع ترین نوع آسیب مغزی تروماتیک است.
  • زخم های پوست سر
  • شکستگی جمجمه

علائم ضربه به سر چیست؟

فردی که دچار آسیب به سر شده است درجات مختلفی از علائم مربوط به شدت ضربه به سر را خواهد داشت. موارد زیر شایع ترین علائم آسیب به سر هستند. اگرچه هر فرد ممکن است تجربه متفاوتی از علائم داشته باشد. علائم شامل موارد زیر است:

  • ناحیه برجسته و متورم ناشی از برآمدگی یا کبودی
  • یک برش کوچک و سطحی (کم عمق) پوست سر
  • سردرد
  • حساسیت به نویز و نور
  • تحریک پذیری
  • گیجی
  • سرگیجه یا سرگیجه
  • مسائل مربوط به تعادل
  • حالت تهوع
  • مشکلات حافظه یا تمرکز
  • تغییر در الگوهای خواب
  • تاری دید
  • سر و صدا در گوش
  • تغییر در ذائقه
  • خستگی یا بی حالی

آسیب متوسط ​​تا شدید به سر (نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد) علائم این آسیب‌ها عبارتند از: از دست دادن هوشیاری، سردرد شدید که از بین نمی‌رود، حالت تهوع و استفراغ مکرر، از دست دادن حافظه کوتاه‌مدت، مانند مشکل در به خاطر سپردن رویدادهایی که مستقیماً منجر به آسیب می‌شود. رویداد. لکنت زبان، مشکل در راه رفتن، ضعف در یک طرف یا قسمتی از بدن، تعریق، رنگ پریدگی، تشنج، تغییر رفتار از جمله تحریک پذیری، ترشح خون یا مایع شفاف از گوش یا بینی، مردمک یک چشم بزرگتر از چشم دیگر به نظر می رسد. و در هنگام قرار گرفتن در معرض نور کوچک نمی شود. بریدگی یا پارگی عمیق در پوست سر، زخم باز در سر و نفوذ جسم خارجی به داخل سر.

آسیب سر چگونه تشخیص داده می شود؟

گاهی اوقات یک آسیب بلافاصله پس از آسیب به طور کامل درک نمی شود، اما با یک ارزیابی پزشکی کامل و آزمایش های تشخیصی آشکار می شود. تشخیص آسیب سر از طریق معاینه فیزیکی و آزمایش های تشخیصی انجام می شود. در طول معاینه، پزشک یک آزمایش کامل دریافت می کند

سابقه پزشکی از بیمار و خانواده و نحوه ایجاد آسیب می پرسد. ضربه به سر می تواند باعث مشکلات عصبی شود و نیاز به مراقبت های پزشکی بیشتری دارد.

آزمایش های تشخیصی شامل موارد زیر است:

آزمایشات خون

اشعه ایکس: یک آزمایش تشخیصی که از الکترومغناطیسی نامرئی استفاده می کند

پرتوهای انرژی برای ایجاد تصاویری از بافت های داخلی، استخوان ها و اندام ها روی فیلم.

توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن): یک روش تصویربرداری تشخیصی که از ترکیبی از اشعه ایکس و فناوری کامپیوتری برای ایجاد تصاویر افقی از بدن استفاده می کند. سی تی اسکن تصاویر دقیقی از هر قسمت از بدن، از جمله استخوان ها، ماهیچه ها، چربی و اندام ها را نشان می دهد. سی تی اسکن جزئیات بیشتری نسبت به اشعه ایکس ساده دارد.

الکتروانسفالوگرام (EEG): روشی که فعالیت الکتریکی مداوم مغز را با استفاده از الکترودهای متصل به پوست سر ثبت می کند.

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI): یک روش تشخیصی است که از ترکیبی از آهنرباهای بزرگ، فرکانس های رادیویی و کامپیوتر برای تولید تصاویر دقیق از اندام ها استفاده می کند.

و از ساختارهای بدن استفاده می کند

ضربه مغزی چگونه درمان می شود؟

انواع روش های درمان ضربه مغزی

اگر آسیب جزئی باشد، ممکن است علائم دیگری جز درد نداشته باشید. در چنین مواردی معمولاً استفاده از مسکن هایی مانند استامینوفن توصیه می شود. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و آسپرین اغلب تجویز نمی شوند. زیرا این داروها می توانند خونریزی را بدتر کنند. (در صورت وجود)

مصرف دارو

یکی از مشکلاتی که ممکن است پس از آسیب شدید ایجاد شود، تشنج است. تشنج می تواند در هفته اول پس از آسیب رخ دهد. بنابراین، در صورت آسیب شدید، احتمالاً داروهای ضد تشنج جزو داروهایی هستند که برای شما تجویز می شوند.

دیورتیک ها از جمله داروهایی هستند که برای فشار بر مغز تجویز می شوند. هنگامی که به دلیل آسیب سر به مغز فشار وارد می شود، این داروها با خارج کردن آب بیشتر به کاهش مقداری از فشار کمک می کنند.

در موارد خیلی شدید مخصوصاً زمانی که رگ های خونی آسیب می بینند با دارو فرد را به کما می برند! در حالت کما، مغز کمتر از حد معمول به اکسیژن و غذا نیاز دارد. به همین دلیل برای مدتی کمای دارویی را القا می کنند.

عمل

در صورت آسیب شدید معمولاً فرد بلافاصله از اورژانس به اتاق عمل منتقل می شود. این عملیات می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. هنگامی که خونریزی در داخل یا اطراف مغز رخ می دهد، فشار وارده بر مغز آسیب زا است و باید با جراحی برداشته شود.

دلایل جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • فشار را از مغز بردارید
  • رفع هماتوم
  • ترمیم جمجمه

توانبخشی

اگر آسیب شدیدی به سر شما وارد شده است، برای فعال کردن مجدد تمام عملکرد مغز خود نیاز به توانبخشی دارید. توانبخشی به بازیابی حداکثر ظرفیت عملکردی مغز شما کمک می کند.

اینکه چه نوع توانبخشی نیاز دارید کاملاً به ناحیه ای از مغز که عملکرد آن مختل شده است بستگی دارد. اما در بیشتر موارد فرد معلول به بازآموزی حرکتی (ارگوتراپی یا فیزیوتراپی)، بازآموزی گفتار (گفتار درمانی) و توانبخشی شناختی نیاز دارد.

بعد از ضربه به سر چه بخوریم؟

پس از ضربه به سر، رعایت مواردی ضروری است. خوردن غذاهای سبک در بهبود آسیب سر بسیار موثر است. اما ترجیحاً تا زمانی که به اورژانس و پزشک مراجعه نکرده اید، چیزی جز مایعات سبک نخورید. زیرا ممکن است فرد به دلیل ضربه به سر دچار مشکلات بلع شده باشد که ممکن است با غذا خفه شود.

چگونه از آسیب مغزی جلوگیری کنیم؟

پوشیدن لباس های محافظ در هنگام ورزش و سایر فعالیت های تفریحی.

اطمینان حاصل کنید که تجهیزات به درستی استفاده می شوند، به خوبی نگهداری می شوند و محافظ ها به درستی پوشیده شده اند. قواعد بازی را رعایت کنید و اخلاق ورزشی خوبی داشته باشید.

هنگام دوچرخه‌سواری، موتورسیکلت، اسنوبرد یا شرکت در فعالیت‌های تفریحی که ممکن است منجر به آسیب سر شود، از کلاه ایمنی استفاده کنید.

کمربندهای ایمنی خود را ببندید.

بستن کمربند ایمنی می تواند از صدمات جدی از جمله آسیب سر در تصادف جلوگیری کند.

به طور منظم تمرین کنید.

با انجام تمرینات منظم عضلات پای خود را تقویت کنید و تعادل خود را بهبود بخشید.

آموزش دیگران در مورد ضربه مغزی، آموزش مربیان، ورزشکاران، والدین و دیگران در مورد ضربه مغزی می تواند به گسترش آگاهی کمک کند. مربیان و والدین نیز می توانند به ترویج روحیه ورزشی خوب کمک کنند.

بیماری فلج مغزی یا (CP) چیست و چه علائمی دارد؟

فلج مغزی یا CP چیست؟

گروهی از اختلالات حرکتی غیر پیشرونده دائمی که به علت  ناهنجاری های مادرزادی یا آسیب مغزی در مراحل اولیه رشد رخ می دهد.  برخی از آنها فقط دارای نقص حرکتی هستند و هیچ اختلال دیگری ندارند. اما سایر بیماران ممکن است علائم این اختلالات، مثل مشکلات یادگیری، شنوایی، بینایی و تشنج.  وضعیت هوش بسته به محل آسیب متفاوت است و برخی از این کودکان هوش بالایی دارند. این بیماری شایع ترین علت ناتوانی حرکتی در کودکان است.

فلج مغزی برای چه اتفاق می افتد؟

علت دقیق و قطعی بیماری غیرقابل تشخیص است؛ باوجود این، متخصصان عللی را برشمرده اند که احتمال میدهند به وقوع بیماری بیانجامد در ادامه، به تعدادی از آنها اشاره میکنیم :

  1. آسفیکسی یا اختناق نوزادان، به معنای نرسیدن اکسیژن کافی به مغز جنین در دوران بارداری و هنگام وضع حمل
  2. مبتلا شدن نوزاد به یرقان یا زردی مزمن
  3. مبتلا شدن مادر باردار به عفونت هایی مانند سرخجه
  4. عفونتهای مغزی مانند التهاب مغز و مننژیت
  5. آن دسته از جهش های ژنتیکی که به رشد غیر معمولی مغز می انجامد
  6. خونریزی مغزی

بیماری فلج مغزی چه نشانه هایی دارد؟

در افراد مختلف متفاوت است. این مسئله برای شدت نشانه ها هم صدق میکند. بعضی نشانه های فلج مغزی نشانه های بیماری خفیفی دارند و عدهای دیگر نشانه هایی شدید و مزمن؛ راه رفتن و نشستن برای بعضی از بیماران فلج مغزی دشوار میشود و عده ای دیگر ممکن است برای کارهایی مثل دردست گرفتن اشیا مشکل پیدا کنند. با گذر زمان، احتمال آن وجود دارد که از شدت این نشانه ها کاسته شود؛ اما درعین حال احتمال شدیدترشدن آنها هم وجود دارد. این مسئله بیشتر به آن قسمتی از مغز برمیگردد که تحت تأثیر بیماری فلج مغزی قرار میگیرد.

از دیگر نشانه های رایج فلج مغزی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

متفاوت بودن عضلات برخی قسمتهای بدن مثل بیش از حد شل یا سفتبودن عضلات یک قسمت

تأخیر در پیداکردن مهارت صحبت کردن یا به دشواری صحبت کردن

تأخیر در رسیدن به مهارت های حرکتی درشت، حرکاتی مثل غلط زدن، به تنهایی نشستن

نا هماهنگی عضلات

حرکات غیرارادی

اسپاسم عضلانی یا سفتی عضلات و واکنشهای (ریفلکس) اغراق آمیز

به دشواری راه رفتن

تمایل به استفاده از یک سمت بدن، مثلا گرفتن اشیا فقط با یک دست

بیش از حد شدن ریزش غیرارادی بزاق دهان و مشکل در بلعیدن

اختلال های عصبی مثل تشنج، ناتوانی های ذهنی و نابینایی

بیشتر کودکان فلج مغزی با این بیماری متولد میشوند، اما ممکن است ماهها یا حتی سالها طول بکشد تا اولین نشانه ها پدیدار شوند. معمولا این اتفاق تا قبل از ۳ یا ۴سالگی می افتد.اگر به ابتلای کودکتان به بیماری فلج مغزی مشکوک شده اید، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید. تشخیص و آغاز روند درمان در همان مراحل اولیه اهمیت ویژهای دارد.

چه کسانی بیشتر مستعد فلج مغزی یا بیماری CP هستند؟

عواملی وجود دارند که خطر ابتلای کودک به فلج مغزی را بیشتر میکنند؛ از آن جمله اند:

  1. زایمان زودرس
  2. به دنیاآوردن نوزادان دوقلو یا سه قلو
  3. تولد نوزاد با وزن کم
  4. پایین بودن نمره آپگار: نمرهای که در بدو تولد و با ارزیابی سلامت جسمانی نوزاد میدهند
  5. قرارگرفتن مادر باردار در معرض ترکیبات سمی مانند متیل جیوه
  6. زایمان وارونه نوزاد )بریچ(: به زمانی اشاره دارد که هنگام تولد ابتدا پاها یا باسن نوزاد بیرون می آیند.
  7. ناسازگاری خون Rhخون مادر و جنین ،زمانی که  Rhخون مادر با  Rhجنین متفاوت باشد.

نشانه ‌ها و علائم فلج مغزی چیست؟

نشانه‌ها و علائم فلج مغزی بسیار زیاد است. مشکلات حرکتی و هماهنگی اعضای بدن مربوط به فلج مغزی عبارتند از:

  • تغییر تونوس یا کشنگ ماهیچه‌ای (muscle tone)، مانند بیش از حد سفت شدن و یا شل شدن عضلات
  • اسپاسم ماهیچه‌ا‌ی یا سفت شدن عضلات به همراه رفلکس‌های عضلانی اغراق شده
  • سخت شدن ماهیچه‌ها به همراه رفلکس‌های طبیعی
  • عدم تعادل و هماهنگی ماهیچه‌ای یا آتاکسی (ataxia)
  • حرکات غیرارادی
  • حرکات آرام یا پریشی
  • تاخیر در رسیدن موتور حرکتی به نقطه اوج مانند بالا بردن بازوها، نشستن و یا با دست و پا راه رفتن
  • تکیه کردن بر یک سمت بدن، مانند کشیدن یک پا روی زمین در حال خزیدن
  • راه رفتن دشوار، مانند راه رفتن روی انگشتان پا، راه رفتن قیچی مانند با زانوهای ضربدری، راه رفتن با پاهای باز یا راه رفتن غیر قرینه
  • بلع دشوار و نداشتن کنترل بر آب دهان
  • مشکل در غذا خوردن و مکیدن
  • تاخیر در صحبت کردن و سخت صحبت کردن
  • مشکلات یادگیری
  • مشکلاتی در به کارگیری موتور حرکتی بدن، مانند بستن دکمه‌ها و بلند کردن وسایل آشپزخانه به سختی
  • تشنج

فلج مغزی گاهی کل بدن را درگیر می‌کند و گاهی هم تنها یکی از دست‌ها یا پاها و یا یک طرف بدن تحت تاثیر قرار می‌گیرد. اختلال مغزی که منجر به فلج مغزی شده است با گذشت زمان تغییر نمی‌کند، بنابراین علائم بیماری هم با افزایش سن بدتر نمی‌شوند. با این همه هر چه کودک رشد می‌کند برخی از علائم ممکن است کم‌تر یا بیش‌تر خود را نشان دهند. از طرفی انقباض ماهیچه‌ها و سختی آن‌ها هم اگر درمان انجام نشود، با گذشت زمان شدیدتر خواهد شد.

اختلالات مغزی همراه با فلج مغزی باعث مشکلات عصبی دیگری می‌شود که شامل:

  • مشکلات بینایی و شنوایی
  • اختلالات عقلانی و کند ذهنی
  • تشنج
  • احساس لامسه و درد غیر طبیعی
  • بیماری‌های دهان و دندان
  • مشکلات و بیماری‌های روحی و روانی
  • بی اختیاری ادرار

فلج مغزی چه انواعی دارد ؟

انواع فلج مغزی را به چهار دسته کلی تقسیم میکنند. وقتی سن بچه به دو سالگی رسید پزشک معالج میتواند نوع فلج مغزی وی را تعیین کند. این انواع عبارتند از:

·        فلج اسپاستیک Spastic

این شایعترین نوع فلج مغزی است و حدود ۶۵ درصد بیماران را شامل میشود. محل ضایعه در این بیماران در قشر مغز است.
در این نوع از بیماری عضلات سفت شده و والدین یا پزشک به سختی میتوانند مفاصل دست و پا یا حتی کمر بچه را خم و راست کنند.

اگر هر دو اندام تحتانی گرفتار شوند که به آن دی پلژی اسپاستیک Spastic diplegia میگویند، هر دو یا به سمت داخل میچرخند و بچه در موقع راه رفتن پاها را بصورت ضربدری نگه میدارد.

وقتی یک سمت بدن درگیر شده باشد ( اندام فوقانی و تحتانی یک سمت از بدن) به آن همی پلژی اسپاستیک Spastic hemiplegia میگویند معمولاً شدت درگیری اندام فوقانی بیشتر است.

وقتی هر چهار اندام درگیر میشوند به آن کوادری پلژی اسپاستیک Spastic quadriplegia میگویند. در این موارد ممکن است عضلات دهان و زبان هم گرفتار شوند.

گرچه همه عضلات اندام گرفتار منقبض هستند ولی انقباض بعضی از آنها بیشتر است و همین امر موجب میشود تا اندام فلج در وضعیت خاصی قرار بگیرد.

در اندام فوقانی آرنج و مچ دست خم شده و ساعد به داخل میچرخد (پرونیشن). انگشتان جمع شده و حالت مشت کردن را به خود میگیرند.

در اندام تحتانی ران خم شده و به ران دیگر نزدیک شده و به داخل میچرخد. مفاصل زانو و مچ پا هم خم میشوند.

·        فلج آتتوئید Athetoid

به این نوع از فلج مغزی دیسکینتیک Dyskinetic هم میگویند. بیست درصد بیماران مبتلا به فلج مغزی از این دسته اند که به علت آسیب به قسمت هایی در عمق مغز به نام عقده های قاعده مغز بوجود میاید.
مشخصه این نوع از بیماری حرکات غیر ارادی و مکرر است که وقتی بچه میخواهد کار خاصی را انجام دهد بیشتر میشود.

مثلا در موقع راه رفتن یا وقتی میخواهد چیزی را بگیرد یا وقتی میخواهد حرف بزند این حرکات غیر ارادی شدت میگیرند.

·        فلج آتاکسیک Ataxic

این نوع از فلج مغزی کمتر از انواع دیگر دیده میشود و محل ضایعه در مخچه است. مشکل اصلی بیماران در این نوع، حفظ تعادل است. هماهنگی بین حرکات اندام ها خوب نیست.

راه رفتن ناپایدار است و انجام دادن حرکات ظریف که نیاز به هماهنگی زیاد بین حرکات عضلات دارد ( مثلاً قلم به دست گرفتن یا بستن دکمه پیراهن) مشکل میشود. در این نوع از بیماری معمولا هوش بچه طبیعی است.

·        فلج مخلوط Mixed

در این نوع از فلج مغزی هم علائم فلج اسپاستیک و هم علائم فلج آتتوئید وجود دارد. بعضی عضلات شل و بعضی دیگر سفت هستند. اندام هم سفت است و هم حرکات غیر ارادی انجام میدهد.

عوامل خطرساز ابتلا به فلج مغزی

نوزادان زودرس برای بروز فلج مغزی در خطر بیشتری قرار دارند. فلج مغزی در بعضی از کودکان درنتیجه:

  • تولد با وزن کمتر از ۱۵۰۰ گرم
  • عوارض حاملگی مانند پلی هیدآمنیوس اکلامپسی، خونریزی در سه ماهی سوم، چند قلویی، پرزانتاسیون غیرطبیعی جنین، تب مادر
  • تشنج یا اختلالت تشنجی در مادر
  • درمان مادر با هورمون تیروئید استروژن یا پرژسترون
  • آنسفالوپاتی هیپوکسیک -ایسکمیک
  • خونریزی مغزی
  • عفونت‌های مغزی (آنسفالیت، مننژیت، ابتلا به ویروس هرپس سمپلکس)
  • ضربه مغزی
  • عفونت در مادر طی دوران بارداری (سرخجه)
  • ایکتر شدید
  • علل نامشخص

طول عمر کودکان فلج مغزی چقدر است؟

طول عمر کودکان مبتلابه فلج مغزی تحت‌تأثیر شدت بیماری، بیماری‌های همراه، نحوه و میزان مراقبت‌های پزشکی و بهداشتی است.

درحقیقت اگر به‌خوبی از کودکان مبتلابه فلج مغزی نگهداری شود، می‌توانند عمر طبیعی در حد ۳۰ـ۷۰ سال داشته باشند.

کودک من به چه مواد مغذی نیاز دارد؟

کودکان مبتلا به CP به همانند بچه های دیگر نیاز به تغذیه مناسب و غذاهای سالم دارند. اما بعضی اوقات ، بسته به سطح فعالیت و تون عضلانی ممکن است نیاز به کالری کمتری داشته باشند.

به عنوان مثال ، کودکی که دارای قدرت عضلانی بالایی باشد و از فعالیت بدنی بالاتری نیز برخوردار باشد نسبت به کودکی با فشار عضلانی کم و سطح فعالیت پایین تر ، از انرژی بیشتری استفاده کرده و نیاز به تغذیه بیشتری دارد.

کودکانی که به دلیل مشکلات تغذیه ای قادر به راه رفتن نیستند و یا در گرفتن مواد مغذی کافی در رژیم غذایی خود مشکل دارند.

احتمالاً استخوان های ضعیفی دارند (تراکم استخوانی آنها پایین است) و این امر احتمال شکستگی را در استخوان های آنها بیشتر می کند.
برای کمک به قوی نگه داشتن استخوان ها ،در بچه هایی که مبتلا به CP هستند باید از این سه ماده مغذی به اندازه کافی استفاده کنند:

۱. کلسیم ، ماده معدنی است که از ساختار و عملکرد استخوان و دندان پشتیبانی می کند. بهترین منابع کلسیم شامل شیر ، ماست ، پنیر و آب غنی شده از کلسیم است.

۲. ویتامین D ، ویتامین D به بدن کمک می کند تا کلسیم را از مواد غذایی و مکمل ها جذب کند.

در بعضی از ماهی ها مانند ماهی قزل آلا و ماهی تن ، روغن کبد ماهی و محصولات غنی شده مانند شیر ، آب پرتقال و غلات یافت می شود.

بدن ما وقتیکه در معرض آفتاب باشد در قسمتهایی که پوست بوسیله لباس پوشیده نمی شود از طریق آفتاب ویتامین D را جذب می کند.

۳. فسفر ، ماده معدنی است که در شکل گیری استخوان ها و دندان ها نقش دارد. این ماده در لبنیات ، گوشت ، ماهی ، تخم مرغ ، مرغ ، آجیل ، دانه و تمامی غلات موجود است.

۴. سایر ویتامین ها و مواد معدنی مهم برای سلامتی استخوان ها شامل ویتامین C ، ویتامین K ، منیزیم ، مس ، روی و منگنز است.

این ها در لوبیا ، سبزیجات و انواع غذاهای دیگر یافت می شوند. بسیاری از بچه ها به میزان کافی از این مواد مغذی در رژیم های غذایی معمول خود دریافت می کنند.

پیشگیری از ابتلا به فلج مغزی

از بیشتر موارد فلج مغزی نمی توان جلوگیری کرد ، اما می توانید خطر آن را کاهش دهید.

اگر باردار هستید یا قصد باردار شدن دارید ، می توانید برای حفظ سلامتی کودک و به حداقل رساندن عوارض بارداری این مراحل را انجام دهید:

حتماً واکسینه شوید. واکسینه شدن در برابر بیماری هایی مانند سرخجه ، ترجیحاً قبل از بارداری ، ممکن است از عفونتی که می تواند باعث آسیب مغزی جنین شود جلوگیری کند.
مراقب خود باشید. هرچه سلامتی شما در بارداری بیشتر باشد ، احتمال ابتلا به عفونت منجر به فلج مغزی کمتر است.
مراقبت های زودهنگام و مداوم قبل از تولد را دنبال کنید. مراجعه منظم به پزشک در دوران بارداری روش خوبی برای کاهش خطرات سلامتی برای شما و نوزاد متولد نشده شماست. مراجعه منظم به پزشک می تواند از زایمان زودرس ، وزن کم هنگام تولد و عفونت جلوگیری کند.
ایمنی خوبی برای کودک فراهم کنید. با تهیه صندلی ماشین ، کلاه ایمنی دوچرخه ، ریل ایمنی کنار تخت و نظارت مناسب از آسیب دیدگی سر کودک جلوگیری کنید.
از مصرف الکل ، تنباکو و داروهای غیرقانونی خودداری کنید. این موارد با خطر فلج مغزی در ارتباط هستند.

فلج مغزی چگونه کنترل میشود ؟

هدف از کنترل و مدیریت فلج مغزی افزایش توانایی های باالقوه آنها است تا بتوانند زندگی نسبتاً مستقلی داشته باشند. در درمان این افراد تعداد زیادی از افراد کادر پزشکی باید به بیمار کمک کنند شامل

  • جراح ارتوپد برای درمان مشکلات استخوان، عضلات، تاندون ها، اعصاب و مفاصل  
  • فیزیوتراپ برای بهبود حرکات و قدرت عضلات  
  • کاردرمانی برای آموزش مهارت های زندگی مثل غذا خوردن و پوشیدن لباس  
  • گفتار درمانی برای حل مشکلات ارتباطی بیمار  
  • مددکار اجتماعی برای کمک های اجتماعی به بیمار و کمک یه آموزش تحصیلی  
  • روان شناس برای کمک به بیمار و خانواده وی برای مقابله با استرس ناشی از بیماری  
  • رفتار درمانی برای بهبود تکامل روحی، احساسی و اجتماعی بیمار  
  • متخصصین دیگر مثل چشم پزشک، متخصص اعصاب، متخصص تغذیه و …

مهمترین روش هایی که برای کنترل این بیماری بکار برده میشود عبارتند از 

 فیزیوتراپی Physical therapy

فیزیوتراپی به بیمار کمک میکند تا قدرت عضلاتش را بیشتر کند، هماهنگی بین حرکات عضلات را یاد بگیرد و مانع از کوتاه شدن عضلات شود. فیزیوتراپ با انجام حرکاتی عضلات را تحت کشش قرار میدهد تا کوتاه نشوند. با این کار میتوان تا حد زیادی مانع از تغییر شکل مفاصل شد.

 بریس و اسپلینت

این وسایل ممکن است به حرکت و پایداری اندام کمک کنند و مانع از تغییر شکل مفاصل شوند.

 بوتاکس Botox

این دارو به داخل عضلات سفت و اسپاستیک تزریق میشود تا آنها را شل کند. این روش بخصوص در بچه های کمتر از ۵ سال مفید است.

 دارو

بعضی داروها میتوانند به بهبود تشنج و یا اسپاسم عضلات یا حرکات غیر طبیعی اندام کمک کنند.

 وسایل مکانیکی کمکی

مثلا استفاده از کفش های مخصوص که پوشیدن آنها برای بیمار راحتتر است یا استفاده از عصا یا استفاده از کامپیوتر یا روبات

 جراحی

وقتی شدت انقباض و سفتی دسته ای از عضلات بیش از حد است ممکن است بتوان با استفاده از جراحی آنها را شل تر کرده و طول آنها را افزایش داد و یا با جابجا کردن تاندون بعضی از عضلات تعادلی را در انقباض آنها ایجاد کرد. تغییر شکل و در رفتگی های مفصلی که ممکن است در این بیماران دیده شوند را میتوان با اعمال جراحی درمان کرد.

جراحی میتواند وضعیت بد قرار گرفتن اندام یا انحراف های ستون مهره را اصلاح کند. ممکن است نیاز باشد تا بعضی از مفال خشک شوند. بعضی اعمال جراحی مثل ریزوتومی یا استفاده از پمپ باکلوفن برای کاهش سفتی عضلات به توسط متخصص جراحی اعصاب انجام میشود.

چگونه ازمبتلا بودن کودک خود به فلج مغزی مطمئن شویم؟

در موارد شدید CP در کودکان مبتلا بیشتر در دو سال اول تولد تشخیص داده می شوند. تشخیص در بیماران با علائم خفیف ممكن است طولانی تر شود. برای تشخیص از معاینع و آزمایشات استفاده می شود

  • معاینه و شرح حال

فلج مغزی ابتدا توسط والدین با مشاهده تأخیر در معیار های رشدی کودک شناسایی می شود.
از بچه ها انتظار می رود که با بزرگ شدن، مراحل رشدی از جمله بالا گرفتن گردن، چرخیدن، خزیدن و راه رفتن را به دست بیاورند و عدم دستیابی به این مراحل رشدی و یا نمایش رفتار غیرمعمول در هنگام تلاش برای این حرکات، اغلب اولین علامت تشخیص می باشد.
با توجه به علائم اولیه تأخیر در رشد، پزشک تعدادی از آزمایشات تشخیصی از جمله تصویربرداری از مغز را برای شناسایی مناطق آسیب دیده مغز انجام می دهد.

انواع تصویربرداری عبارتند از:

MRI : که یک نمای سه بعدی از مغز را فراهم می کند.
سی تی اسکن، که اشعه ایکس تصویر مغز را از زاویه های مختلفی می گیرد.
EEG (الکتروانسفالوگرام) ، که فعالیت الکتریکی در مغز را اندازه گیری می کند.
سونوگرافی، که از امواج صوتی با قدرت بالا برای تهیه تصویری از مغز استفاده می کند.

علاوه بر تصویربرداری از مغز، ممکن است آزمایشاتی برای شناسایی موارد زیر انجام شود:

اختلال شنوایی
اختلال در بینایی
اختلال در عملکرد شناختی
در صورت وجود علائم و تشخیص صدمه مغزی می توان تشخیص فلج مغزی را مطرح کرد. این بیماری در ۷۰ درصد موارد، در اولین روز تولد کودک تشخیص داده می شوند.

هر چه علائم شدیدتر باشد، تشخیص هم زودتر صورت می گیرد.

درمان‌های جایگزین برای فرد مبتلا به فلج مغزی

برای درمان برخی از کودکان و افراد بالغ مبتلا به فلج مغزی از روش‌های جایگزین استفاده می‌شود. هیچ کدام از این درمان‌ها از نظر علمی پذیرفته شده نیستند. 

برای مثال با وجود اینکه از نظر علمی شواهد اندکی برای اثرگذاری روش اکسیژن درمانی هایپرباریک (hyperbaric oxygen therapy) وجود دارد، از این روش برای درمان فلج مغزی استفاده می‌شود. 

اما روش‌های درمانی آزمایشی که ترکیبی از اکسیژن درمانی هایپرباریک، انجام حرکات ورزشی مقاومتی با استفاده از لباس‌های مخصوص و برخی از انواع شوک‌ها و تحریک کننده‌های الکتریکی هستند در مواردی برای برخی بیماران موثر بوده است. 

در حال حاضر درمان با سلول‌های بنیادی به عنوان یک روش درمانی برای فلج مغزی استفاده می‌شود، اما تحقیقات در مورد ایمن بودن این روش و یا موثر بودن آن کماکان ادامه دارد. 

مقابله با بیماری و حمایت از بیمار مبتلا به فلج مغزی

زمانی که فلج مغزی در کودک تشخیص داده می‌شود، تمامی اعضای خانواده با چالش‌های جدیدی رو به رو می‌شوند. چند توصیه برای مراقبت بهتر از کودک بیمار و اعضای خانواده را مرور می‌کنیم:

  • مشوق باشید:  هرگونه تلاشی که کودک در جهت استقلال از خود نشان می‌دهد، هر چند کوچک، را مورد تشویق قرار دهید.
  • همراه و حامی باشید : والدین نقش بسیار مهمی در تیم کادر درمانی کودک دارند و باید بتوانند به جای کودک همه سوالات خود را با پزشکان، درمانگران و معلم‌ها مطرح کنند.
  • در گروه‌های حمایتی عضو شوید: به عنوان پدر و مادر کودک مبتلا به فلج مغزی، ممکن است در مورد ناتوانی فرزندتان احساس گناه و غم زیادی داشته باشید. شرکت کردن در گروه‌ها و جلسات حمایتی نقش بسیار مهمی در کمک به والدین این کودکان دارد. در این گروه‌ها افراد تجربیات مشابه خود را با هم در میان گذاشته و به این طریق مقابله با چالش‌های پیش رو بسیار آسان‌تر خواهد بود. 

آماده شدن برای ملاقات با پزشک 

زمانی که کودک شما به فلج مغزی مبتلا شود، مقدار شناخت شما از شرایط بیماری به شدت ناتوانی کودک، زمانی که علائم و نشانه‌ها آغاز شده و اینکه آیا در طی دوران بارداری و زایمان عامل خطری وجود داشته است یا خیر، بستگی دارد. 

اطلاعاتی که به شما در طی ملاقات با پزشک کمک می‌کند را با هم مرور می‌کنیم.

چه کاری باید انجام دهید؟

یک لیست درست کنید:

  • علائمی که شما را نگران کرده و زمان آغاز آن‌ها را یادداشت کنید
  • تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌های مصرفی و مقدار مصرف آن‌ها را یادداشت کنید. 
  • لیستی از سوالات خود تهیه کنید 

از یکی از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید که شما را همراهی کند، این کار در به خاطر سپردن اطلاعاتی که رد و بدل می‌شود بسیار کمک کننده خواهد بود. 

سوالاتی که باید از پزشک پرسید 

  • فرزند من باید چه آزمایش‌هایی انجام دهد؟
  • نتیجه این آزمایش‌ها چه زمانی مشخص می‌شود؟
  • با چه پزشکان متخصصی باید ملاقات کرد؟
  • وضعیت سلامت و رشد کودک چگونه بررسی می‌شود؟
  • برای کسب اطلاعات بیش‌تر در مورد فلج مغزی باید از چه منابعی استفاده کرد؟
  • آیا نیازی به مراجعه به کلینیک مخصوص فلج مغزی و قرار دادن کودک در یک برنامه درمانی چند رشته‌ای برای پوشش همه نیازهای کودک وجود دارد؟

اگر سوال دیگری دارید، حتماً با پزشک در میان بگذارید 

از پزشک چه انتظاری باید داشت؟

پزشک احتمالاً این سوالات را با شما در میان خواهد گذاشت:

  • در مورد رشد و تکامل کودک چه چیزی شما را نگران می‌کند؟
  • آیا کودک خوب غذا می‌خورد؟
  • واکنش کودک به لمس شدن چیست؟
  • آیا پیشرفتی در روند رشد و تکامل کودک، مانند خزیدن، چهار دست و پا رفتن، نشستن، راه رفتن و حرف زدن، مشاهده کرده‌اید؟

 زندگی با بچه فلج مغزی

والدین بچه هایی که فلج مغزی دارند اغلب از لحاظ روحی و عاطفی بشدت تحت فشارند. احساس گناه و احساس اندوه زیاد از وضعیتی که کودکشان گرفتار آن است آنها آزار میدهد. اگر شما جزو این دسته اید

  •  سعی کنید اطلاعات خود را از این بیماری افزایش دهید
  •  با اولیاء مدرسه هماهنگ باشید تا شرایط را مناسب وضعیت فرزندتان فراهم کنید
  •  فرزند خود را تشویق کنید. حمایت خانواده و امید، مهمترین پایه های یک زندگی سعادتمند برای این کودکان است. سعی کنید تا آنجا که میتوانید با وی مثل یک فرد طبیعی و سالم رفتار کنید. آنها از ترحم و دلسوزی متنفرند چون هر بار که با دلسوزی با آنها رفتار میکنیم در واقع به آنها یادآور میشویم که معلول هستند. تفریح کنید، صبور باشید و به بهبود امیدوار باشید
  •  از دیگر افراد فامیل و دوستان کمک بگیرید. مراقبت از این بچه ها کار سختی است. به دیگران یاد بدهید چگونه از وی مراقبت کنند و خوتان کمی استراحت کنید.

آلزایمر چیست؟ بارزترین علائم آلزایمر

آلزایمر چه نشانه هایی دارد؟

نخستین علامتی که در آلزایمر جلب توجه می کند، ضعف حافظه است. آلزایمر به مرور بر مهارت های گفتاری، نوشتاری و روابط اجتماعی بیمار نیز تاثیر می گذارد و توان حل مساله، قضاوت و تصمی مگیری او را کاهش میدهد.

مهمترین نشانه های آلزایمر عبارتند از :

ضعف حافظه : این کاملا طبیعی است که هرازگاه فراموش کنید کلید خانه یا سوییچ ماشین تان را کجا گذاشته اید یا اسم فلان همکار یا دوستتان را به خاطر نیاورید اما ضعف حافظ های که در آلزایمر دیده میشود، همیشگی و پیشرونده است و هر روز بدتر از دیروز.مبتلایان به آلزایمر ممکن است سوا لهایی را که شما از آنها م یپرسید یا حرفی را که خودشان میخواهند به زبان بیاورند، بارها و بارها زیر لب تکرار کنند. آنها معمولا حر فشان را فراموش م یکنند؛ قرار ملاقا تهایشان راا ز یاد م یبرند؛ کلیدها، کتا بها و سایر وسایلشان را در جاهای اشتباه و غیرمعقول م یگذارند و اغلب یادشان نمی آید کجا. آنها اسامی دوستان و آشنایان و در بعضی موارد، حتی اسامی اعضای خانواده خود را نیز به خاطر نمی آورند و امور ساده و روزمره را فراموش میکنند.

مشکل در درک مکان و زمان : مبتلایان به آلزایمر ممکن است فراموش کنند امروز چه روزی است یا در چه ماه و چه سالی به سر میبریم. آنها گاهی به یاد نمی آورند الان کجا هستند؛ در خانه یا اداره؟ آلزایمر همچنین توان مغز را کاهش میدهد و باعث میشود درک بیمار از آنچه میبیند یا میشنود یا میخواند، مختل شود. مجموعه این عوامل هرازگاه باعث م یشوند بیمار مبتلا به آلزایمر حتی راه خانه اش را گم کند.

اختلال در گفتار و نوشتار : بیماران مبتلا به آلزایمر ممکن است بارها و بارها هنگام صحبت کردن نتوانند کلمه مورد نظرشان را به خاطر آورند و به همین خاطر، حرف شان را ناتمام بگذارند. به مرور، این اختلال گفتاری به حوزه نوشتاری هم سرایت می کند و باعث می شود آنها دچار افت مهارت های نوشتاری هم بشوند.

مشکل در تفکر و تمرکز : آلزایمر باعث بروز اختلال در روند تمرکز و تفکر، به خصوص در حوزه تفکرات انتزاعی نظیر اعداد و ارقام، می شود. بروز اشتباه درحساب و کتاب های مالی از علایم رایج این بیماری است.

اختلال در قضاوت و تصمیم گیری : آلزایمر باعث می شود قضاوت و تصمیم گیری بیمار در هنگام رانندگی، آشپزی و سایر مهار تهای ساده و روزمره، کم کم دچار مشکل شده و هر روز این مشکلات بیشتر شود.

مشکل در پرداختن به امور شخصی : کارهای شخصی ساده و روزمره، به خصوص آن کارهایی که انجام شان نیازمند گذراندن چند مرحله منظم است (مانند پختن یک غذا یا شستن یک لباس ) ، کم کم به اموری دشوار و چالش برانگیز تبدیل می شوند و در مراحل پیشرفته بیماری ممکن است بیمار حتی به خاطر نیاورد چگونه حمام می کرده یا لباس می پوشیده است.

اختلال در رفتار و شخصیت: در مراحل متوسط و شدید آلزایمر، رفتار، گفتار و احساسات و عواطف بیمار تغییر می یابد و او را به سمت افسردگی، اضطراب، بدبینی، لجاجت، زودرنجی و پرخاشگری میکشاند.

چرا آلزایمر میگیریم؟

آلزایمر به علت مجموع های از عوامل ژنتیکی، محیطی و سبک زندگی که در طول زمان بر مغز فرد اثر گذاشته و باعث تخریب سلو لهای مغزی می شود ایجاد میگردد.

رابطه آلزایمر، ژنتیک و جنسیت

هرچند رابطه بین آلزایمر و ژنتیک به طور کامل شناخته نشده است، اما دانشمندان تغییردر برخی از ژنهایی که از والدین به ارث رسیده اند را مسوول این بیماری میدانند. البته این عامل در موارد بسیار نادری مسوول ایجاد بیماری است(کمتر از 5 درصد آلزایمر!).از نظر جنسیت نیز باید گفت که زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به این بیمار یاند.

دلیل اصلی این پدیده را باید در طول عمر بیشتر زنان نسبت به مردان جستجو کرد؛چراکه بر مبنای آمارهای جهانی، طول عمر زنان، به طور متوسط، 7 سال بیشتر از طول عمر مردان است.

رابطه آلزایمر و سبک زندگی

تاکنون هیچ عاملی در سبک زندگی شناخته نشده که قادر باشد احتمال ابتلا به این بیماری را به طور صددرصدی کاهش دهد. با این حال، برخی شواهد حاکی از آن است که همان عوامل خطرساز بیمار یهای قلبی (کم تحرکی، سیگار، فشار خون بالا، چربی خون بالا و دیابت) می توانند زمینه ساز بروز و پیشرفت بیماری آلزایمر باشند. مطالعات نشان داده اند که اشتغال ذهنی مادا مالعمر به یادگیری و فعال بودن در حوزه ارتباطات اجتماعی، احتمال بروز آلزایمر را کاهش م یدهد. تحصیلات عالیه، مشاغل پرماجرا، ارتباطات فعال اجتماعی، مطالعه و موسیقی، مراقبت از کودکان و مراقبت از حیوانات خانگی نیز در کاهش احتمال ابتلا به آلزایمر نقش دارند. یک تئوری رایج برای توجیه این مساله آن است که درگیری مغز با چنین اشتغالاتی سبب میشود ارتباطات بین سلو لهای مغزی تحکیم و تکثیر شوند و این عامل قادر است سلو لهای مغزی را در برابر تغییرات بیماری آلزایمر، تا حدودی، بیمه کند.

آلزایمر چه عوارضی دارد؟

بیمار مبتلا به آلزایمر ممکن است نتواند:

  • دردش را (مثلا در مطب دندانپزشکی) اظهار کند.
  • علایم مربوط به این بیماری یا سایر بیمار یهایش را برای پزشک یا دیگران توضیح دهد.
  • دوره درمانش را به خوبی بگذراند و به توصیه های طبی پزشکش عمل کند.
  • عوارض داروهای مصرفی اش را درک و بیان کند.

همچنین، با پیشرفت آلزایمر، این بیماری بر عملکردهای بدن (از قبیل غذا خوردن، حفظ تعادل، کنترل ادرار و مدفوع) نیز تاثیر میگذارد و این تغییرات نیز،به نوبه خود، میتوانند زمینه ساز بروز عفونتهای دیگر(عفونت ریه به دلیل بروز آسپیراسیون مواد غذایی) وعوارض دیگر (مانند زمین خوردگیهای مکرر و به دنبال آن، شکستگی استخوانها و ضربه مغزی) باشند.

با آلزایمر در مطب پزشک

اینکه در شروع بیمار یتان به پزشک عمومی مراجعه کنید یا روا نپزشک یا نورولوژیست یا اینکه به جای مراجعه به پزشک، مشکلتان را با یکی از اعضای خانواده تان در میان بگذارید، یک مساله شخصی است اما از جایی به بعد، مراجعه به پزشک برای آغاز سریع روند تشخیص و درمان بیماری، اجتناب ناپذیر است. به هر حال، پیش از مراجعه به پزشک، بهتر است موارد زیر را در نظر داشته باشید تا آنها را با پزشک تان در میان بگذارید:

  • با محدودیت های احتمالی آشنا شوید : از پزشکتان بپرسید آیا برای انجام آزمایش هایتان ناشتا بودن ضروری است یا نه. بپرسید که چه نوع آزمایش هایی برای تشخیص دقیق مشکلتان مورد نیاز است.
  • علایم بیماریتان را بنویسید : پزشکان برای تشخیص دقیق بیماری آلزایمر به جزییات شرح حال شما نیاز دارند.از آنچه خودتان خیال میکنید باعث ضعف حافظه تان شده، حرف بزنید. از فراموشکاریهای رایجتان یادداشت بردارید تا هنگام ملاقات با پزشک، آنها را به زبان بیاورید. سعی کنید به خاطر بیاورید که مشکلتان دقیقا از کی شروع شده و این زمان را نیز یادداشت کنید و با پزشکتان در میان بگذارید.
  • تنها دکتر نروید : حضور یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان و آشنایان نزدیکتان سرنخهای خوبی از شرح حال شما به پزشکتان میدهد که ممکن است خود شما به خاطر نیاورید. سعی کنید در اولین ویزیت یکی از این افراد را همراه خودتان به مطب دکتر ببرید.
  • فهرستی از داروهای مصرف یتان تهیه کنید : تمام داروهای مصرفی از جمله داروهای غیرنسخه ای و گیاهی که مصرف میکنید و نام و دوز مصرفی آنها را یادداشت کنید و برگه یادداش تتان را به پزش کتان بدهید تا در جریان جزییات درمان هایتان قرار بگیرد.
  • سوالهایتان را بنویسید : فهرستی از سوا لهای مهم و موردنظرتان را یادداشت کنید تا در برخورد با پزشک تان، از او بپرسید و جواب بخواهید؛ سوا لهایی از این قبیل که: آیا من آدم فراموش کاری هستم یا دچار ضعف حافظه شده ام؟ آیا اینها علایم بیماری آلزایمر است؟ چه آزمایشهایی باید بدهم تا بیماری ام معلوم شود؟ متخصصان کدام رشته های پزشکی میتوانند به درمانم کمک کنند؟ آیا بیمه هزینه های درمانی ام را تقبل میکند؟ اگر تشخیص شما آلزایمر است، من باید دقیقا چه کار کنم تا مانع پیشرفت این بیماری شوم؟ مراحل درمانی این بیماری چیست؟ آیا آلزایمر روی بیمار یهای دیگرم هم تاثیری میگذارد؟ آیا پرهیز غذایی خاصی را باید رعایت کنم؟

پزشکان چگونه آلزایمر را تشخیص میدهند؟

متاسفانه هنوز هیچ آزمایشی اختصاصی برای تشخیص قطعی آلزایمر نداریم. تنها راه تشخیص قطعی بیماری آلزایمر بیوپسی مغز بیمار است که تنها پس از مرگ بیمار امکانپذیر است. با این حال، شرح حال بیمار در بیشتر موارد به تشخیص صحیح می انجامد اما برای اینکه پزشک بتواند دریابد ضعف حافظه شما ناشی ازآلزایمر است یا چیز دیگر، معاینه ها و آزمایش های زیر نیز میتوانند کم کننده باشند :

  • شرح حال و معاینه بالینی: معاینه بالینی در بیماران مشکوک به آلزایمر عمدتا یک معاینه عصبی است؛ معاینه ای مشتمل بر سنجش رفلکس ها، سنجش تون عضلانی، سنجش میزان توانایی بیمار در نشستن و برخاستن و مشاهده طرز ایستادن و راه رفتناو و معاینه حسی و حرکتی و تعادلی. تشخیص بیماری آلزایمر عمدتا بالینی و مبتنی بر گرفتن شرح حال است. اخذ شرح حال بیمار مبتلا به آلزایمر، دقیق، جزءنگر و وقت گیر است که اغلب چند پرسشنامه را در بر میگیرد. پزشک ممکن است برای تکمیل معاینه اش از بیمار بپرسد: «امروز چه روزی است؟ » یا «اینجا کجاست؟ » یا از بیمار بخواهد که از صفر تا 100 را برعکس بشمارد و در صورت لزوم از تست های تکمیلی تخصصی آلزایمر استفاده کنند. نوع پاسخ های بیمار به این پرسشها تعیین میکند میزان آسیب مغزی او در چه حدی است. علایم بیماری افسردگی م یتواند بسیار شبیه علایم مراحل آغازین بیماری آلزایمر باشد. بنابراین دادن اطلاعات دقیق به منظور اخذ شرح حال مناسب توسط پزشک به افتراق بین این دو بیماری کمک شایانی میکند.
  • تستهای آزمایشگاهی:ب زر گترین کمکی که از تستهای آزمایشگاهی برمی آید،ا ین است که نتیجه شان نشان میدهد ضعف حافظه بیمار، ناشی از بیمار یهای ارگانیک(مانند اختلالات تیروئیدی و یا کمبودهای ویتامینی یا اختلال سطح املاح در خون) نیست و باید به تشخیص های دیگر فکر کرد.
  • تصویربرداری از مغز: در صورت صلاح دید پزشک سی تی اسکن و ام آر آی انجام میشود که در آنها تغییراتی که در بافت مغز رخ داده، آشکار میشود و به این ترتیب، پزشک میتواند به تشخیص بهتری از بیماری دست یابد. نشانه هایی که در تصویربرداری های مغزی آلزایمر دیده میشوند، در برخی موارد، با نشان ههای ضربه مغزی و سکته مغزی همپوشانی دارند و اینجاست که پزشک باید این نشانه های تصویری را با شرح حال بیمار، کنار هم بگذارد و از برآیند آنها به تشخیص صحیح برسد.

پت اسکن نیز یکی دیگر از تکنیک های تصویربرداری است که در موارد به خصوصی که طبق صلاحدید پزشک انجام میگیرد در آن، یک نشانگر رادیواکتیو در ورید بیمار تزریق میشود و سپس عکسبرداری انجام م یشود تا معلوم شود که نشانگر مورد نظر به کدام منطقه از مناطق مغز بیمار نفوذ کرده و کدام مناطق مغز همچنان نفوذناپذیر باقی مانده و احتمالا دچار اختلال شده است.

آلزایمر

    آیا نیاز به خدمات پزشکی و پرستاری دارید؟

09309009159

خدمات پزشکی در منزل

شما میتوانید با شماره 09309909159 تماس گرفته و شرح حال خود یا بیمارتان را بدهید تا شما را راهنمایی کنند و در صورت نیاز پزشک مربوطه را اعزام نمایند تا در بالین شما را معاینه و روند درمان آغاز شود.

نقش داروها در درمان آلزایمر

داروهای جدید آلزایمر میتوانند در تخفیف علایم ضعف حافظه تا حدی کم کننده باشند. این داروها عمدتا به دو دسته تقسیم میشوند:

  • مهارکنند ههای کولین استرات: این داروها باعث می شوند سطح برخی مواد شیمیایی که در هنگام ارتباط بین سلول های مغزی آزاد می شوند، افزایش یابد. دنزپیل و ریواستیگمین از مهمترین داروهای این گروه به شمار می روند. شایع ترین عوارض این داروها نیز عبارتند از اسهال، تهوع و استفراغ.
  • ممانتین: این دارو مرگ سلو لهای مغزی را به تاخیر می اندازد و در موارد شدید آلزایمر به همراه دنزپیل همزمان مصرف میشود. شایع ترین عارضه دارویی ممانتین نیز گیجی و خواب آلودگی و یبوست است.

نقش اعضای خانواده در درمان آلزایمر

حمایت اطرافیان بیمار،به خصوص حمایت اعضای خانواده، بخش مهمی از درمان آلزایمر محسوب می شود. برای این منظور لازم است:

  • مبلمان اضافی و غیرکاربردی را از دمدست بیمار بردارید؛
  • برای پله ها نرده بگذارید؛ از توالت فرنگی استفاده کنید؛
  • از نرم و راحت بودن کفش و دمپایی بیمار مطمئن شوید؛
  • در خانه توالت فرنگی نصب کنید؛ و
  • تعداد آینه های خانه را کمتر کنید. بسیاری از بیماران مبتلا به آلزایمر از مشاهده چهره خود و دیگران در آینه هراسان میشوند.
  • تا میتوانید، درباره آلزایمر اطلاعات کسب کنید؛
  • از کسانی که قادرند به هر نحوی به شما کمک و بارتان را سبکتر کنند، کمک بخواهید؛
  • هر روز مدتی را، هرچند کوتاه، به استراحت و تفریح اختصاص دهید؛
  • به فکر سلامت خودتان باشید و از تغذیه سالم و ورزش غافل نشوید؛ و
  • به یک گروه حمایتی بپیوندید و از تجربیات سایر اعضای گروه که مانند شما از یک بیمار مبتلا به آلزایمر مراقبت میکنند، استفاده کنید و تجربیات خودتان را نیز با آنها در میان بگذارید.

نقش ورزش در درمان آلزایمر

ورزش منظم ، بخش مهمی از درمان آلزایمر است. روزی نیم ساعت پیاده روی (البته در کنار یک همراه) میتواند تا حدودی به بهبود روحیه و حافظه بیمار و ارتقای سطح سلامت عمومی او کمک کند. ورزش همچنین میتواند به بهبود خواب و پیشگیری از یبوست نیز منجر شود. بیمار میتواند در مراحل ابتدایی بیماری به تنهایی پیاده روی کند مشروط بر اینکه حتما برگ های در جیب یا کیف او بگذارید که اسم و مشخصات و نشانی منزلش روی آن نوشته شده باشد. ولی در مراحل پیشرفته بیماری به هیچ وجه نباید بیمار به تنهایی از منزل خارج شود.

نقش تغذیه در درمان آلزایمر

مبتلایان به آلزایمر گاهی غذا خوردن را هم از یاد میبرند و در بیشتر مواقع، به دم دستی ترین خوراکی ها قناعت و در نتیجه، سیستم ایمنی بدنشان را تضعیف میکنند. آنها نوشیدن آب و سایر مایعات را نیز هرازگاه فراموش میکنند و به این ترتیب، خود را در معرض کم آبی و یبوست قرار میدهند. اگر در خانواده شما کسی مبتلا به آلزایمر است، باید هر روز حواستان به این نکته باشد که او روزانه بین 6 تا 8 لیوان آب (در صورت نداشتن منع پزشکی) بنوشد و از مصرف مایعات کافئین دار (مانند قهوه و نسکافه) خودداری کند تا دچار بیخوابی، تحریک پذیری و پرادراری نشود. در خصوص مکملهای غذایی متعددی که برای آلزایمری ها تبلیغ میشود نیز باید گفت که تا کنون سازمان غذا و داروی آمریکا FDAهیچ مکملی را برای این بیماران، ضروری یا سودمند ندانسته است.

نقش سبک زندگی در درمان آلزایمر

به طورکلی می توان گفت که هرچه سبک زندگی ما سالم تر باشد، سطح سلامت عمومی مان نیز بیشتر و احتمال ابتلا یمان به آلزایمر کمتر خواهد بود:

  • ورزش منظم: ورزش در سلامت قلب و عروق و حافظه نقش دارد. ضمن اینکه برخی مطالعات نیز به تاثیر مثبت ورزش بر روحیه و رفتار و بهبود خلق بیماران آلزایمری اشاره داشته اند.
  • رژیم غذایی: یک برنامه غذایی کم چرب و سرشار از میوه ها و سبزی های تازه می تواند به سلامت قلب و عروق کمک کند و همان طور که پیش تر گفته شد، بین سلامت قلب و عروق و سلامت حافظه رابطه وجود دارد.
  • امگا 3: اسید چرب امگا 3 برای سلامت قلب و مغز سودمند است. امگا 3 را می توان به میزان فراوان در ماهی و گردو یافت و البته کپسول های امگا 3 نیز در بازار موجودند.
  • ویتامین D: ویتامین D تاثیر بسزایی در حفظ قوای شناختی و همچنین سلامت استخوا نها دارد. مصرف مکمل ویتامین D طبق تجویز پزشک توصیه می شود.
  • روابط خانوادگی و اجتماعی: ایجاد روابط خوب خانوادگی و اجتماعی و همچنین به وجود آوردن شبکه مناسبی از حمایت های بیرونی و اشتغالات ذهنی سالممی تواند زندگی را برای بیمار مبتلا به آلزایمر رضایت بخش تر کند.

پیشگیری از آلزایمر

متاسفانه تا کنون، هیچ راه پیشگیری قطعی و موثری برای آلزایمر شناخته نشده است. البته تحقیقات در این خصوص همچنان ادامه دارد اما آنچه هم اکنون می توان با قطعیت گفت، این است که هرچه خطر ابتلا به بیماری های قلبی در فرد کاهش یابد، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر نیز کمتر خواهد شد. همچنان که پیشتر گفته شد، همان عوامل خطرساز بیماری های قلبی(مانند دیابت، فشار خون، چاقی،کم تحرکی و سیگار) می توانند زمینه ساز ابتلا به آلزایمر نیز باشند. فعال بودن، چه از نظر فیزیکی و چه از نظر ذهنی و اجتماعی، می تواند زندگی را لذت بخشتر و احتمال ابتلا به آلزایمر را کمتر کند.

 

    آیا نیاز به خدمات پزشکی و پرستاری دارید؟

09309009159

خدمات پزشکی در منزل

شما میتوانید با شماره 09309909159 تماس گرفته و شرح حال خود یا بیمارتان را بدهید تا شما را راهنمایی کنند و در صورت نیاز پزشک مربوطه را اعزام نمایند تا در بالین شما را معاینه و روند درمان آغاز شود.